حسابرسی فرهنگ سازمانی در ایران

  در سازمان‌ها از فرهنگ ‌سازمانی به‌عنوان مسئله نرم یاد می‌شود که ارزیابی و نظارت آن توسط هیئت‌ مدیره کاری بس دشوار است. حسابرسی داخلی کارکردی واحد در سازمان است که با استقلال و دسترسی به اطلاعات افراد و مدارک، می‌تواند برای هیئت ‌مدیره این اطمینان را ایجاد کند که تعهدی قوی به رفتار خوب در سازمان وجود دارد و این تعهد در حقیقت به رفتارهای روزانه سازمان تبدیل می­شود و مهم‌تر اینکه اقدامات صورت گرفته جهت تغییر فرهنگ و رفتارها، به‌صورت مطلوب عمل می­کنند و فرهنگ ‌سازمانی در تمام سطوح منعکس‌شده است. هدف این پژوهش بررسی توانمندی‌ها و چالش‌های حسابرسی فرهنگ ‌سازمانی در ایران و استفاده بهینه از حسابرسان داخلی در ارتقاء فرهنگ‌ سازمانی است. این پژوهش از نوع یمایشی است و برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه کتبی که بر اساس مدل 7 عامل مکنزی تدوین شده بود، گردآوری شده است. نمونه‌ی مورد بررسی در این پژوهش شامل 123 نفر از حسابرسان داخلی است. نتایج نشان می‌دهد که فرهنگ سازمانی در بررسی­های حسابرسان داخلی لحاظ نشده است و از بین 4 عامل نرم (ارزش­های مشترک، مهارت افراد در سازمان، سبک و شیوه مدیریت، کارکنان سازمان ) فقط ارزش­های مشترک و از بین 3 عامل سخت (استراتزی­های سازمان، سیستم­های سازمان، ساختار سازمانی) تنها سیستم­های سازمان در فرایند حسابرسی مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته‌های پژوهش ضرورت‌ها و ارزش‌آفرینی حسابرسی داخلی را در حوزه فرهنگ‌ سازمانی نشان می‌دهد. از این‌ رو پیشنهاد می‌شود که به ‌منظور بهبود و ارتقاء فرهنگ‌ سازمانی، حسابرسان داخلی علاوه بر کنترل‌های سخت، کنترل‌های نرم را نیز در رسیدگی‌های خود در مدنظر قرار دهند.